Ωραία λοιπόν ας το βάλω εδώ (αν και πάντα το θεωρούσα περισσότερο ταλαιπωρία παρά επικίνδυνη εμπειρία):
Παραμονή Χριστουγέννων του '86, επέστρεψα από την Αγγλία, περίμενα τον γαμπρό μου να κλείσει το φαρμακείο του και ξεκινήσαμε με το Α112 του (6η σειρά) στις 4 το απόγευμα για την Καρδίτσα. Στα Καμμένα Βούρλα μας έπιασε χιονοθύελλα, το είχε στρώσει στην Εθνική, ο Δομοκός ήταν κλειστός, προχωρήσαμε μέχρι τις Μικροθήβες να πάμε μέσω Φαρσάλων, κι από εκεί κλειστός ο δρόμος, καταλήξαμε στη Λάρισα, όλοι οι δρόμοι προς Καρδίτσα κλειστοί. Κάπου στα μισά του δρόμου Λάρισας - Τρικάλων στρίβουμε αριστερά προς Καρδίτσα, χιόνι απάτητο να γδέρνει το πάτωμα του Autobianchi, να μην έχουμε αλυσίδες και να πατάμε στις ροδιές ενός φορτηγού που πήγαινε μπροστά μας. Φτάσαμε στις 12 τα μεσάνυχτα μετά από 8 ώρες στο χιόνι χωρίς αλυσίδες....